آنچه از بررسی های باستان شناسی منطقه بدست آمده حاکی از آن است که سابقه استقرار جوامع پیش از تاریخ در حوالی آیسک به هزاره های چهارم و سوم پیش از میلاد می رسد. همچنین سابقه ی تاریخی سرایان به دوران قبل از اسلام بر می گردد. سد تاریخی (زو) از یادگارهای باقی مانده از این دوران است.

بررسی های باستان شناسی منطقه وجود تپه ها و محوطه های مربوط به دوره سلجوقی را در این شهرستان تأیید می کند وباعنایت به وجود قلاع تاریخیا زجمله قلعه قلاع سرایان میتوان گفت که این منطقه دردوره سلجوقی یعنی قرون پنجم وششم هجری ازرونق وابادانی برخورداربوده است. تپه های مربوط به دوره سلجوقی شهرستان سرایان تا این تاریخ در محدوده خراسان جنوبی از آثار شاخص و منحصر به فرد می باشند.

درتاریخ خاطرات عبدالرحمن افغان ذکرشده که: «شهرستان سرایان شهری بوده باجمعیت بالای سی هزارنفرکه دارای چندکارگاه تفنگسازی وچندین بازارتجاری بوده وساعت سازی درآن رواج فراوان داشته است. بطوریکه عبدالرحمن افغان یکی ازشاهزادگان افغان زمان ناصرالدین شاه مینویسد: واردشهرسرایان شدم ودرآنجاعمارات عظیم مشاهده نمودم وناصرخسرونیزدرسفرنامه خودقسمت شرق شهرستان فردوس را مکانی آباد ودارای قنوات واشجاربیان میکند.»

شهرستان سرایان در اردیبهشت سال 1384 از شهرستان فردوس جدا شده وبه صورت شهرستان مستقل در آمد . شهرستان سرایان دارای سه مرکز شهری (سرایان-سه قلعه وآیسک) ودارای 4دهستان(آیسک-سه قلعه-دوکوهه ومصعبی )ودارای دوبخش سه قلعه وآیسک وهمچنین دارای71روستای دارای سکنه و446پارچه آبادی است که دارای 21 دهیاری فعال است